Havuz

Hakikaten yalnız olduğunu düşünüyor her insan*. Bazen ya da çok sık. Ne sıklıkla farkedebilirsen o kadar boktan ağırlıkta... Düzelmiyor da geçmiyor da geçiştirilmiyor da tam olarak. Canın sıkkın ve sen sadece duvarlara kafa atmak istiyorken yapılan bir şaka gibi geçiştirilmiyor yani... İçine işliyor, müptela oluyorsun. Ne kadar çok düşünürsen o kadar alışıyorsun ve alıştıkça kabul etmeye başlıyorsun. O zaman zaten engelleme şansın da pek kalmıyor. Sanki daha önceden varmış gibi. Herkes bir yandan kendi hayatını yaşamak isteyip bir yandan da insanlarla beraber olmak istediklerinde ortaya sifonu bozulmuş bir klozet manzarasını andıran mide kaldıran bir paradoks çıkıyor. Kalkıp küfür edebileceğin biri de kalmıyor genel düzlem haricinde. Ayrıca böyle müthiş hayatlar yaşıyormuş gibi fotoğrafları olan ve etrafta bu kafada dolaşıp o şekil davranan insanların iç dünyalarını annelerini ve annelerinin iç dünyalarını çok merak ediyorum. Yalan çünkü bunu ikimiz de biliyoruz. Sen sadece bazı yalanlara daha çok katlanabiliyorsun, bense o yalanları katlayıp götüne sokmak istiyorum senin. İçin dışın bir olsun, toplanıp üstüne sıçalım istiyorum senin. Hatta toptan bir havuz yapalım, ortada yüzer serinlersin. 




*Bunda haklısın inanmazsın.

~Kabil