O değil de hiç bir sikim yapmıyorsun.
Ciddiye almak gerçekten çok zor hayatı. Birşey yapmak istiyorsun, yapıyorsun diyelim, eline tam anlamıyla bir şey geçmiyor ki. Ne yapmak istediğini biliyor musun? Bir şeyler bırakmak istiyor musun mesela? Ya da bırakacağın bir şey varsın olsun, onu bırakacağın bir kişi istiyor musun? Yoksa kimse kalmasın mı daha mı iyi olur diyorsun?
Not tutuyor, yazılar yazıyor, müzik dinliyor, sinirleniyor, öfkeleniyor sonra bunalım yapıyorsun. Hiç kimsenin sikinde değil farkında mısın? Aslında baya patlayacak drama filmi değil senin hayatın veya insanların görünce nükleer sızıntı tepkisi vereceği kadar korkunç değil rüyaların. Sen öyle olsun istiyor olabilir misin acaba? İlgiye bu kadar mı açsın? Sen. Sen dediğim ben. Bu mudur yani insanlığımız? İlgiyi seviyoruz, ilgiye açız, ilgilenilmek istiyoruz ama ilgilenemiyoruz değil mi? Kimse sikine takmıyor aslında, sen ne kadar sıçtın, bokunda mı boğuldun yoksa iyi mi gidiyor hayatın. Sanki klişe bir ofis etiği içerisinde "nasılsın" diye soranın çoktur elbet. O insanları hayatında kaç saat görüyorsun peki? Daha fazla götünü kaşımışsındır emin ol.
Ünlü olmak ister miydin? Ya da zengin olmak?
Para her bir sorunu çözer miydi?
Daha şerefsiz ve adi biri olsan insanlar seni sever miydi? Onlar gibi olmazsan, sevemezler çünkü, bunu hiç düşündün mü? Ne kadar adi olduğunu genel düzenin? Sikmeye yönelik olduğunu az bir şey vicdana sahip olan tüm bireyleri? Optimist insanlara sormak istiyorum gerçekten hayatta benim göremediğim ne görüyorlar da iyi yönünden bakabiliyorlar?
Uğraşmayı sevdiğin şeyde de sıçmak baya can sıkıyor. Hani istiyorsun yapayım diyorsun da yapamıyorsun ya, işte onu anladığın, o pes ettiğin anı sikeyim. O anı yaşatan hayata da bacak sokayım. Sokayım ki ayağımız alışsın, belki bir hukuğumuz oluşur da daha anlayışlı davranır. Hayat dediğin tam bir orospu çocuğu çünkü. Ne kadar gidersen o kadar yokoluyor, ne kadar bırakırsan bir anda o kadar güzelmiş gibi gelmeye başlıyor.
Gerçekten hiçbirşeyle uğraşmak istemiyorum sanırım artık, hiçbir hevesim de kalmadı, hiçbir şevkim de yok, sıçtım zaten yeterince. Zaten daha anlamlı ne var hayatta sıçmaktan başka? Çeşitli hayatlar tüketiyoruz, zararlı ve gereksiz kısmını ise sıçıyoruz ki, bizde durmasın ne anlamı var. Sıçmak güzeldir. Sende kalacağına klozete at gibi... Sıçamayan kaç insan var dünyada biliyor musun? Buna da dua etmeli valla. Buna da şükür. Acaip aydınlandım şuan. Müthiş optimistim şuanda sakın dokunmayın. Hani görüntü falan bozulur sonra. Optimism siktiriboktan televizyon anteni gibi ya sonuçta. Çok ince ayar gerekiyor. Yoksa olmuyor o. "Oh ne güzel hayat" diyorsun, evin yanıyor ailen ölüyor ha bir de kolun falan kopuyor. Mis gibi optimistsin sonra sen. Ama optimist olmak sağlıklı diyorlar, daha uzun yaşıyormuş o ibneler. Tek tek bulup kıstırmak gerek galiba, nüfus planlaması önemli bir iş çünkü, şaka yapmaya gelmez...
Bu ne peki? Ben çok bunaldım. Açık tekel bulsan bile "yuh ramazan ramazan" nidalarıyla 3 ileri 1 geri bakkala yürümek ayrıyeten teşvik edici değil hiç. Ama denemekten zarar gelmez herhalde.
~Kabil
bu sefer imza büyük var mı amına koyayım...

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
BOK AT!