Kabızsın fekat ne ala, anlamazsın!

Bazısı geliyor gidiyor, kimisi işine bakıyor, kimisi içine sıçıyor. İçi bok olmuş insanlığın. Katlanamıyor kimsenin ortasındayken herkesin içinde numarası yapmaya artık. Arkadaşlarıyla takılırken takındığı güler yüzden bıkmış vaziyette, gezegene küfrediyor artık. Bu ne be dercesine selamlar vererek dolaşırsan güzelim günyüzünde, olacağı budur anlamaz neye ihtiyacın olduğunu hiç kimse. Ama o hiç aldırmadı tabii ki anlaşılmamaya, nitekim öyle bir sıkıntısı da yoktu bilirsiniz. Bu dişi insan neden "insan" gibi değilim dedi, neden benim de içim bok değil neden bok kusmuyorum arkadaş dediğim insanların arkasından dedi. Sonra bir daha nefret etti ve yaratıcı kondüktörle sövüştü. Yerin dibine indi, ta oradan sövdü gökyüzüne. Merhaba naber? Dedi neden anlamıyorlar hani yapmaya çalıştıklarımı, dedi neden anlamıyorlar benim ne istediğimi, nasıl rahat ettiğimi? Anlamaya çalışma dedim. Dedi neden insanlar neden bu kadar kolay bok atıyor bu kadar rahat karalıyorlar?

Neden karalıyorlar?

Çünkü o vakit kendilerini bir bok sanıyorlar,
Bir şey yapabilitesi olmayan ibne denizayıları
Bir şerefsizliği revaçta tutan orospu bokları...

Ben derdim ki siktir et hepsini, halbuki kendisini siktir etti, daha doğrusu denedi. Lakin böyle de olmadı. Canımın içine sıçtınız demek istedi, o da olmadı... Kim bıktırdıysa götünde rastık çekeyim, ağzına yumoş güzeli yastıklar sokayım, o yastıklar ben olayım, bazen başkası olsun ama ağzı boş kalmasın. Kalınca yine sinir ediyor güzelim yaratıkları. Nitekim "insan" olsa da bokçuvalı rolüne alışamamaktan insan gibi davranamıyor. Mecazi bir kavram olan "insanlık" lafını hiç açmayın çok aciz kaçıyor. E siktirin gidin bunaltmayın yeter, beyninize jetpack takayım havalanın, sonra kazıklara konun bre hadım beyinliler, bre vaziyet-i na-hoşlar...

Geri dönün o boktan deliğe, annenizin sıçarak sizi ortaya çıkardığı deliğe... Siktirin gidin... Boktan soğuttunuz resmen...

YA UZAYIN AMINA KOYAYIM SİZİN GİBİ MAHLUKATIN. İLAÇLAMA ŞİRKETİNİ ARATTIRMAYIN BANA...

~Kabil